Bernard, achterplaats Spoorstraat 210, ±1934.
Het ongeluk met locomotief 8116
De tragiek van die donkere mistige morgen van 19 maart 1935 blijkt duidelijk genoeg uit de kranten en uit de rechtszaak die er ruim een half jaar later op volgde. Het lawaai van de botsing werd in de verre omtrek gehoord: In haar bed, Spoorstraat 210 hoorde Bernards tweede vrouw Nella de klap ook, net als buurtbewoners in de Waterstraat, want het gebeurde maar een paar honderd meter bij hen vandaan.
Later, in het Charitas ziekenhuis, zagen Bernards oudste zonen Chris en Henk hoe zijn armen tevergeefs in ijsbaden werden gedompeld. De dokter zei dat hij alleen door zijn sterke hart nog tot kwart over tien 's-avonds heeft kunnen blijven leven.
Nella verhuisde 3 maanden na zijn dood naar de Molenstraat 92A en vertrok eind WOII naar haar familie in Friesland waar zij in 1948 stierf en waar ook haar graf ligt.
(Bronnen: vader, Beppie en Betsy).
De tragiek van die donkere mistige morgen van 19 maart 1935 blijkt duidelijk genoeg uit de kranten en uit de rechtszaak die er ruim een half jaar later op volgde. Het lawaai van de botsing werd in de verre omtrek gehoord: In haar bed, Spoorstraat 210 hoorde Bernards tweede vrouw Nella de klap ook, net als buurtbewoners in de Waterstraat, want het gebeurde maar een paar honderd meter bij hen vandaan.
Later, in het Charitas ziekenhuis, zagen Bernards oudste zonen Chris en Henk hoe zijn armen tevergeefs in ijsbaden werden gedompeld. De dokter zei dat hij alleen door zijn sterke hart nog tot kwart over tien 's-avonds heeft kunnen blijven leven.
Nella verhuisde 3 maanden na zijn dood naar de Molenstraat 92A en vertrok eind WOII naar haar familie in Friesland waar zij in 1948 stierf en waar ook haar graf ligt.
(Bronnen: vader, Beppie en Betsy).
Na de botsing is locomotief 8116 nooit meer gebruikt (zie in "Op de Rails").
In de ontzette cabine is de afgebroken stoompijp goed te zien.
(home = www.cstapel.nl)