Johannes Bernardus Stapel en zijn gezin.
1876 - 1935
Bronnen:
Familie archief; krantenknipsels
Gezinskaarten Stapel, Bergen (L), Roosendaal
Herinneringen van familieleden, zie familie bronnen
=======================================================================================
Bronnen:
Familie archief; krantenknipsels
Gezinskaarten Stapel, Bergen (L), Roosendaal
Herinneringen van familieleden, zie familie bronnen
=======================================================================================
Zoektocht naar wat hen bezig hield.
Details over het dagelijks leven in het gezin van Bernard Stapel zijn spaarzaam. De acht kinderen van dat gezin hadden met elkaar gemeen dat ze weinig aan hun kinderen vertelden over elkaar en hun geschiedenis. Meer algemeen: moeilijke onderwerpen konden maar beter onbesproken blijven. Tot in de 21e eeuw bleef onze kennis over de stamboom beperkt tot het idyllische gegeven dat mijn grootvader Bernard Stapel werd geboren in het Limburgse dorpje Afferden aan de Maas en dat mijn overgrootvader Jan Willem Carel Stapel daar jachtopziener was. Diens overplaatsingen en uiteindelijk ontslag werden nooit vermeld en waren zeker onderdeel van dat onbenoemde zwijgen. Maar de kern ligt mogelijk toch een paar generaties dieper in het verleden van onze familie. Feit is dat mijn neven en nichten die ik er in mijn speurtocht naar vroeg niet verder kwamen dan de herinneringen die ik hier heb opgetekend. De rest is bijeengesprokkeld uit foto albums, knipsels uit kranten en bevolkingsregisters.
Toen Bernard zeven was verhuisde hun gezin naar Roosendaal. Van zijn jeugd is ons niets bekend. Hij moet in 1895, nog geen 20 jaar oud, bij de spoorwegen zijn begonnen. Wat we verder weten staat hier beschreven en in het menu onder "hun beroepen" in de bladzijden "bij 't spoor".
Details over het dagelijks leven in het gezin van Bernard Stapel zijn spaarzaam. De acht kinderen van dat gezin hadden met elkaar gemeen dat ze weinig aan hun kinderen vertelden over elkaar en hun geschiedenis. Meer algemeen: moeilijke onderwerpen konden maar beter onbesproken blijven. Tot in de 21e eeuw bleef onze kennis over de stamboom beperkt tot het idyllische gegeven dat mijn grootvader Bernard Stapel werd geboren in het Limburgse dorpje Afferden aan de Maas en dat mijn overgrootvader Jan Willem Carel Stapel daar jachtopziener was. Diens overplaatsingen en uiteindelijk ontslag werden nooit vermeld en waren zeker onderdeel van dat onbenoemde zwijgen. Maar de kern ligt mogelijk toch een paar generaties dieper in het verleden van onze familie. Feit is dat mijn neven en nichten die ik er in mijn speurtocht naar vroeg niet verder kwamen dan de herinneringen die ik hier heb opgetekend. De rest is bijeengesprokkeld uit foto albums, knipsels uit kranten en bevolkingsregisters.
Toen Bernard zeven was verhuisde hun gezin naar Roosendaal. Van zijn jeugd is ons niets bekend. Hij moet in 1895, nog geen 20 jaar oud, bij de spoorwegen zijn begonnen. Wat we verder weten staat hier beschreven en in het menu onder "hun beroepen" in de bladzijden "bij 't spoor".
Foto links: Emmastraat 78 ±1918. Vlnr staand 3 commensalen. Midden: Marinus. Zittend: buurvrouw met kind, Bet en Ben. Stoeprand: Henk, Jan en Betsie; tegenover hun huis.
Bet viel eind 1923 zo ongelukkig van de trap dat haar 9e kind, een dochtertje, dood geboren werd en zij na 7 weken zelf haar graf vond.
Foto rechts: Spoorstraat 210 ±1928. Vlnr Ben, Rie, Marinus, Bets, vader Bernard, stiefmoeder Nella en opa Chris Hintzen.
Bet viel eind 1923 zo ongelukkig van de trap dat haar 9e kind, een dochtertje, dood geboren werd en zij na 7 weken zelf haar graf vond.
Foto rechts: Spoorstraat 210 ±1928. Vlnr Ben, Rie, Marinus, Bets, vader Bernard, stiefmoeder Nella en opa Chris Hintzen.
 |
Bernard maakte vroeg in zijn leven al een dodelijk ongeluk
van nabij mee: hij was nog geen 10 toen zijn oudste broer Jan
(Hendrik Willem Frederik) een heel pijnlijke dood stierf.
Zie "De Grondwet" rechts.
Zie "De Grondwet" rechts.
|
Naam:Bernard
Stapel, zoon van Jan Willem Carel, David, Johan Hendrik en David. Geboren: 13-mei-1876 Afferden (L), verhuisd naar Steenbergen 1879 en
naar Roosendaal 1883.Getrouwd: Elisabeth Maria Hintzen
5-mei-1904 Zwollerkerspel, akte 36(*4-12-1880, †22-01-1924)Petronella Tanna van der Laan 29-mrt-1928 Vlissingen (*5-04-1880, †15-06-1948)Overleden: 19-mrt-1935 te Roosendaal (akte 52), 10:15u 's-avonds na zijn rangeerongeluk. Beroep: van
1895 tot 1935 bijna 40 jaar spoorwegmachinist te
Roosendaal. |
Lustige zangers, lastige zwijgers.
Bij de Stapels thuis werd graag en goed gezongen, vertelde mijn tante Rie, de jongste dochter uit het gezin van Bernard. Na meer dan 40 jaar zochten mijn zus Marian en ik haar 7 mei 2005 op, samen met haar dochters Tineke en Els. Dat was waarlijk een gelukkig toeval want 5 dagen later is ze gestorven. Volgens Tineke was haar moeder, net als mijn meeste Stapel ooms en tantes trouwens, nooit erg spraakzaam als het over de familie ging. Maar toen was ze opgetogen en wist precies te vertellen wie er op oude familie-foto's stonden. En dat ze thuis zóó mooi zongen dat de hele buurt meeluisterde als bij hen op warme zomeravonden de ramen openstonden. Daar kon ik me wel wat bij voorstellen, want bij ons thuis trok mijn vaders stem het hele gezin mee bij het zingen voor de kerststal. Het weinige dat hij over thuis vertelde vertelde hij vaak: Zijn vader was heel vriendelijk, maar als je je misdroeg kreeg je een mep die je je nog lang heugde.
Ook Betsy, oudste dochter van oom Chris en tante Annie, heeft onze grootvader nog gekend: "de laatste ontmoeting met Opa Stapel dat moet geweest zijn in 1932. Dat ik ben opgehaald door Opa vanuit Schiedam naar Roosendaal aan de Spoorstraat. Ik moet 4 jaar oud geweest zijn. Ik weet wel dat mijn Oom Ben nog op school zat en ook nog dat er in de achtertuin een waterput was. De treinreis weer naar Schiedam dat moet gebeurd zijn met Opa want die zat te huilen toen hij afscheid moest nemen van ons. Het zijn wel een stelletje jankers (emotioneel) geweest. Drie jaar later is hij omgekomen; ik was toen 7 jaar oud en ook dat is een heel emotionele tijd geweest bij ons thuis. Mijn vader voor 3 weken ziek, vreselijk onder de indruk. Helaas is daar nooit meer over gesproken. Geen uitleg of niets, dat zou zoveel beter geweest zijn voor ons. Maar zelfs later totaal taboe. Zo gebeurt er bij families heel wat tussen vier muren. En daar weet jij zelf ook van mee te praten."
Als machinist met veel nachtdienst moet hij vaak overdag geslapen hebben: Beppie, dochter van oom Henk, herinnert zich hem vooral met zijn slaapmuts op in de bedstee. Maar zij mocht ook wel mee naar het café ernaast op de hoek, waar hij graag een kruikje oudbruin mocht drinken. Wie weet om zijn tong te bevochtigen, want net als haar vader had hij een ietwat plakkende stem.
(home = www.cstapel.nl)
Bij de Stapels thuis werd graag en goed gezongen, vertelde mijn tante Rie, de jongste dochter uit het gezin van Bernard. Na meer dan 40 jaar zochten mijn zus Marian en ik haar 7 mei 2005 op, samen met haar dochters Tineke en Els. Dat was waarlijk een gelukkig toeval want 5 dagen later is ze gestorven. Volgens Tineke was haar moeder, net als mijn meeste Stapel ooms en tantes trouwens, nooit erg spraakzaam als het over de familie ging. Maar toen was ze opgetogen en wist precies te vertellen wie er op oude familie-foto's stonden. En dat ze thuis zóó mooi zongen dat de hele buurt meeluisterde als bij hen op warme zomeravonden de ramen openstonden. Daar kon ik me wel wat bij voorstellen, want bij ons thuis trok mijn vaders stem het hele gezin mee bij het zingen voor de kerststal. Het weinige dat hij over thuis vertelde vertelde hij vaak: Zijn vader was heel vriendelijk, maar als je je misdroeg kreeg je een mep die je je nog lang heugde.
Ook Betsy, oudste dochter van oom Chris en tante Annie, heeft onze grootvader nog gekend: "de laatste ontmoeting met Opa Stapel dat moet geweest zijn in 1932. Dat ik ben opgehaald door Opa vanuit Schiedam naar Roosendaal aan de Spoorstraat. Ik moet 4 jaar oud geweest zijn. Ik weet wel dat mijn Oom Ben nog op school zat en ook nog dat er in de achtertuin een waterput was. De treinreis weer naar Schiedam dat moet gebeurd zijn met Opa want die zat te huilen toen hij afscheid moest nemen van ons. Het zijn wel een stelletje jankers (emotioneel) geweest. Drie jaar later is hij omgekomen; ik was toen 7 jaar oud en ook dat is een heel emotionele tijd geweest bij ons thuis. Mijn vader voor 3 weken ziek, vreselijk onder de indruk. Helaas is daar nooit meer over gesproken. Geen uitleg of niets, dat zou zoveel beter geweest zijn voor ons. Maar zelfs later totaal taboe. Zo gebeurt er bij families heel wat tussen vier muren. En daar weet jij zelf ook van mee te praten."
Als machinist met veel nachtdienst moet hij vaak overdag geslapen hebben: Beppie, dochter van oom Henk, herinnert zich hem vooral met zijn slaapmuts op in de bedstee. Maar zij mocht ook wel mee naar het café ernaast op de hoek, waar hij graag een kruikje oudbruin mocht drinken. Wie weet om zijn tong te bevochtigen, want net als haar vader had hij een ietwat plakkende stem.
(home = www.cstapel.nl)