IN MEMORIAM PIET DANE.


Beste familie, vrienden en bekenden,

dinsdagmiddag hoorde ik van zijn dochter Monique dat Piet Dane maandagavond 29 april in het ziekenhuis is overleden, 84 jaar oud.

Piet Dane diende bij het Korps Mariniers in voormalig Nederlands Indië en maakte bij ASPA carričre in de kantoorinrichting. Daarna werd hij bestuurder in het ASPA pensioenfonds en was hij 17 jaar bestuurder in Gilde De Baronie, als penningmeester, voorzitter en coördinator.

Piet, je hebt Gilde De Baronie vorm en naam helpen geven, met nieuwe ideeën. Je zag in moeilijkheden ook de mogelijkheden, zoals je eerste wandeling op Java als marinier, groen als het gras langs het water waar vrouwen de was deden. Wat die allemaal naar je riepen! Geen idee, je was de taal niet machtig. Die onmacht inspireerde je later tot het huiskamerproject, conversatie voor anderstaligen, dat in veel steden is nagevolgd.

Dan het fietsgilde en Jong leert Oud, met als spectaculair hoogtepunt het pc evenement in de Grote Kerk. Daarbij werden in één grote sessie honderden ouderen tegelijk door studenten ingewijd in de geheimen van pc en internet.
Gilde Nederland heb je tot een democratische structuur helpen hervormen. Op 8 juni 2007 ontving je daarvoor een Koninklijke Onderscheiding en droeg je het voorzitterschap aan mij over. Later werd je ook ons erelid en kreeg je onze gildespeld.

Tot in 2009 bleef je, ruim 80 jaar oud, nog actief als coördinator van het project Taal aan Huis. Dat en veel meer heb je, met gevoel voor publiciteit, voor Gilde De Baronie gedaan en betekend. Wij zijn bedroefd bij dit afscheid maar zijn je dankbaar voor het florerende Gilde De Baronie dat je ons naliet. Bevlogen en bewogen heb je mensen geďnspireerd niet aan de kant te blijven staan. Je hebt verdwaalde mensen geholpen om met vrijwilligersmaatwerk hun bestaan weer inhoud te geven. Voor hen blijf je hun held. Een hartelijke, innemende man, die mensen zich in het gilde thuis kon laten voelen, een mensenbinder.

Ik zelf heb je langer ná je gildejaren gekend. Bij de voorbereiding van ons 25 jarig jubileum haalde je heel wat herinneringen op en werd er veel gelachen. Ik zag hoe vastberaden je geďnteresseerd bleef in de wereld om je heen, terwijl steeds meer lichaamsfuncties zwakker werden. Ik was getroffen hoe graag en met hoeveel respect je sprak over je tuinman, over je buurvrouw die boodschappen voor je deed, de verpleegster die je thuis kwam verzorgen.

Toen ik Piet Dane eind maart voor het laatst sprak was dat nog steeds zo, maar voor het eerst hoorde ik hem ook onverbloemd zeggen dat het hem slecht ging. De als vanouds stevige stem waarmee hij dat zei gaf me tevergeefs hoop dat zijn veerkracht hem wel weer verder zou helpen. Het heeft niet zo mogen zijn.

Rust in vrede Piet.

Ik wens Margriet, Monique en hun families sterkte.

Carel Stapel